Visite

Bijna vier maanden nu in Helsinki. De tijd voor visite is aangebroken! Twee weekenden opeenvolgend bezoek uit Nederland gehad. Eerst mijn broer Carlo en zwager Wim, de eerste familie die langs kwam en het weekend daarna ex-ING collega Maxime en zijn vriend Harry die het bezoek combineerden met een bezoek aan de glastentoonstelling van hun Belgische vriendin. Het eerste weekend stond in het teken van brood en spelen. Eerst op zaterdag een primeur voor alle drie: langlaufen in Paloheinä. Bereikbaar met bus 66 vanaf het Centraal Station van Helsinki, een temperatuurtje van -10 graden en een zonnetje, dus wat wil je nog meer. Ideaal ski-weer! Alleen dat langlaufen zelf...


... viel niet echt mee. Zelfs niet voor iemand die al wat vaker op gewone ski's heeft gestaan, zoals ikzelf. Zo'n berg afskieën is toch een heel ander verhaal. Dit kost echt heel veel meer energie en we hadden misschien toch wat lessen moeten nemen om die beweging een beetje te oefenen. Want zelfs bij die oudjes van 70 zag het er ontspannender uit dan bij ons.

Na afloop stonden de gezichten dan ook ietwat serieuzer. Dus na al dat harde werken, was het tijd voor ontspanning. Eerst uit eten natuurlijk, dit keer in het Engelse eetcafé van de Old Skipper aan het eind van mijn straat en daarna stappen, tot in de kleine uurtjes en in bijzondere uitgaansgelegenheden...

Op zondag daarom maar wat rustiger aan. Wandelen over de bevroren zeebaai, richting het centrum, even in kou poseren bij Alexander II en de kathedraal en een lekker kopje capuccino bij Kappeli. Daarna traditioneel Fins eten, bij Sea Horse natuurlijk.

Daarna moest ik weer aan het werk, maar hebben Carlo en Wim nog twee lekkere (koude) dagen gehad in Helsinki. Wandelen op de bevroren wateren blijft bijzonder, zeker als je dan ook nog de kunst van het ijsvissen kunt bewonderen.

's Avonds gezellig bij mij thuis eten en nog even ouderwets een kaartje leggen voordat de familie op woensdag weer met Air Berlin richting Dusseldorf (en Limburg) vertrok.