Teamdag

Zoals beloofd, wat meer over mijn collega's hier bij Nokia. We hebben namelijk onlangs een echte teamdag gehad. Met een vrij serieus ochtendprogramma dat in het teken stond van betere onderlinge samenwerking en hoe je elkaar het beste feedback kunt geven. Eerst aan de hand van kennismakingsspelletjes die we allemaal weleens gedaan hebben. Zo van: "Wie is volgens jullie degene die helemaal weg is van het Eurovisie Songfestival?" Een echte inkopper vond ik, want ik had net een paar weken van tevoren de hele afdeling rondgeschreeuwd dat ik kaartjes voor De Finale in Helsinki had weten te bemachtigen. Na nog wat gefröbel met rietjes en elastiekjes, waarbij teamspirit en rollen in de groep werden getest, en het echt serieuze brainstormen over daadwerkelijke probleemstellingen op de afdelingen, kwam het middagprogramma.

Opdracht: maak met je team van een pak rietjes, elastiekjes, paperclips, spijkers en papier een constructie die stand houdt als je er vanaf 1 meter hoogte een ei in gooit. Het ei mag niet breken. Zie hier het resultaat van ons geweldige teamdenken. Het ei brak niet toen het in onze Nokia-branded Box terechtkwam, maar stuiterde door het teveel aan elastiekjes weer terug en brak alsnog. Les: Houd ook altijd rekening met naijl-effecten.

Na de lunch gingen we over tot het luchtige gedeelte waarbij wat minder ingenieurskennis nodig was. Wel creativiteit trouwens, want de middag begon met het maken van lappen poppen die naderhand op intranet geveild zouden gaan worden ten behoeve van Unicef. Dit alles in het kader van het "Helping Hands" project van Nokia dat wereldwijd projecten steunt.

Het resultaat van team (vlnr) Teko, Salla en Saara: Zippy Marley, kleindochter van Bob, en dochter van Ziggy. Let vooral op het prachtige patroonknipwerk van mijn hand, maar natuurlijk staken de dames mij de loef af met hun haarvlechtwerk (Saala) en naaiwerk (Saara).





De gehele poppencollectie gaat nu het intranet op en wordt bij opbod verkocht voor het goede doel.

Daarna werd het tijd voor het sportieve gedeelte. Nou ja sportief, dan denk je in Finland al gauw aan ijshockey (nationale sport nummer 1) of langlaufen, maar wij gingen... curlen! Nou ik dacht tenminste, net als iedereen die deze "sport" wel eens op tv heeft gezien - eens in de vier jaar bij de Olympische winterspelen of op een verdwaalde sportzender op de kabel -, dat alleen ijverige huismoeders (met bezems vegen) of op wintersport gestelde bowlers dit doen. Eerlijk gezegd ben ik er niet echt veel anders over gaan denken, maar gelachen hebben we wel. We gingen er speciaal voor naar een curlinghal die gerund wordt door een - Finse - zilveren medaillewinnaar van wat Olympische Spelen geleden.

Aandachtig (!) luisteren we naar de instructies in het Fins (?). Gelukkig vertalen Satu (links van me) en Minna (rechts) af en toe wat voor me. En dat vegen !?!?

In de startblokken...

... en schuiven maar.

Nou ja voor wat het waard is, wij hebben dit geklooi gewonnen! Maar daarna werd het pas echt gezellig. Terug naar de stad om lekker te dineren en doorgaan tot in de kleine uurtjes...

... en natuurlijk is Teko daarbij met Satu en Petra, de intranetboys van iComms: Ville (links) en Jussi-Pekka, en onderaan Petra (alweer) en Antti (midden) en Terhi.


En voor wie het precies weten wil, mijn team, Internal Communications Business Support, bestaat behalve uit mijzelf uit zes dames: Saara, Terhi en Satu (zie de foto's hierboven) en...

Elina en ...

...Outi.

Krista was helaas ziek en kon er die dag niet bij zijn. Petra is onze afdelingssecretaresse (voor alle drie de iComms afdelingen) en mijn baas is...



David, behalve manager ook erg bedreven in het rijgen van kralen voor poppen.