Mijn werk

Het hoofdkantoor van Nokia waar ik werk ligt eigenlijk niet in Helsinki, maar in Espoo. Is een redelijk grote stad, met circa 200.000 inwoners en wordt ook wel het "Silicon Valley" van Finland genoemd omdat alle IT-bedrijven er gevestigd zijn. Het ligt tegen Helsinki aan (ten oosten ervan) en kent veel woonwijken met eensgezinswoningen. Veel van mijn collega's met kinderen wonen er, het is eigenlijk een soort Amstelveen zeg maar. Ik reis met de bus naar mijn werk, is ongeveer 20-25 minuten van het centrum van Helsinki waar ik woon.

Voor het glazen hoofdkantoor dat uit drie verschillende gebouwen bestaat (het AB, CD en FG gebouw) staat een grote parkeergarage die het zicht een beetje wegneemt vanaf de straatkant. Bovendien wordt de parkeergarage op dit moment uitgebreid, omdat er te weinig plekken zijn voor personeel en bezoekers. Gelukkig is er in Finland nog ruimte genoeg en kunnen ze dat zonder al te veel vergunningen en problemen doen. Dat hoef je in Amsterdam niet te proberen.

Tevens wordt er een loopbrug aangebracht (zie foto hieronder) zodat de medewerkers vanuit de parkeergarage overdekt naar het gebouw kunnen lopen. In de Finse winter, bij soms min 20 graden en veel sneeuw en ijs, is dat zeker geen overbodige luxe. Bovendien is dan een ander probleem opgelost en dat is het extra paar schoenen dat (vooral mijn vrouwelijke collega's) altijd bij zich hebben om door de sneeuw naar het werk te kunnen lopen. In de garderobe op het werk staat derhalve een hele "Imelda"-collectie aan pumps, want daar verwisselen de dames hun winterbestendige laarzen voor hun elegante werkschoenen.

Ik reis dus met de bus naar mijn werk zoals gezegd. In deze tijd van het jaar in het 's ochtends als ik aankom en 's avonds als ik naar huis ga nog donker. Vandaar dat ik laatst toen ik naar de bushalte liep onderstaande bordjes niet zag (de achterkant is donkergrijs en zonder aanduiding, dit ter excuus) en mijn hoofd openhaalde aan het onderste linkeraanwijsbord.

Het gebouw ligt aan de Keila-baai, oftewel Keilalahtie, waardoor je in het glazen gebouw de meest fantastische uitzichten op het water hebt. Onderstaande foto's geven het uitzicht vanuit de receptie van het gebouw en vanuit een van de loopbruggen die de gebouwen onderling verbinden. Als de zon opkomt en ondergaat weet je werkelijk niet wat je ziet. En nu het al bijna twee weken 24 uur per dag vriest, is dit water al in een grote ijsspiegel veranderd en ligt er overal sneeuw op de eilandjes.

Het gebouw heeft veel handige faciliteiten voor medewerkers, een fitness-centrum - met sauna natuurlijk - en gezondheidscentrum waar dagelijks een bedrijfsarts aanwezig is. Een winkel met Nokia-accessoires, waar je voor een paar euro, leuke relatiegeschenken kunt kopen, twee bedrijfsrestaurants met een verschillend dagelijks menu, een espresso-lunchbar en een voorbeeld van de nieuwe Nokia "flagship"-stores zoals die nu in verschillende grote wereldsteden worden geopend. Daar kun je als medewerker de nieuwste modellen mobieltjes bewonderen. Verder een servicedesk waar problemen met je mobiele telefoon kunnen worden opgelost en een servicedesk voor problemen met je laptop. Helaas hebben ze bij Nokia strenge veiligheidsmaatregelen, die het verbieden om daarvan en van de werkplekken foto's te maken. Dus die kan ik jullie niet laten zien.

Maar in een van de volgende blogs zal ik jullie kennis laten maken met mijn collega's, omdat we laatst een teamdag hebben gehad en die was "off site", dus daar heb ik volop foto's gemaakt.

Bezoek uit Amsterdam en ... eindelijk de echte Finse winter

Ja hoor, hij is eindelijk gearriveerd de Finse winter. In de nacht van zaterdag 20 op zondag 21 januari viel een giga hoeveelheid sneeuw en was het bijna tien graden onder nul. Een aangename verrassing voor Hans, mijn eerste vriendenbezoek - op Ber na natuurlijk - hier in Helsinki. Bovendien had hij de mazzel dat ie net op tijd uit Nederland was vertrokken. Op die donderdag voordat die ongelofelijke storm vrijwel ieder verkeer daar onmogelijk maakte. Sinsdien is er alleen maar meer sneeuw gevallen in Helsinki en hebben we al nachten van min achttien graden gehad. En het blijft voorlopig dag en nacht onder nul, dus binnenkort kunnen we over het ijs lopen!

De Mannerheimintie 's avonds in de sneeuw.


Zaterdag overdag was er nog weinig aan de hand, alleen was het al stervenskoud (niet eens vanwege de temperatuur maar meer vanwege de wind, gevoelstemperatuur niet waar?). Wel nog wat aardige toeristische tripjes gemaakt, zoals naar de overdekte markt in de wijk Häkiniemi, waar we ook naar de wat alternatieve buurt in Kallio liepen. Met dat alternatieve karakter viel het wel mee (een paar sex-shops, wat Indische eetwinkels en hardrockcafé's). Wel nog de aardige Kallio-kerk bezocht, waar we een tijdje binnen hebben doorgebracht om bij te komen van de kou. Kerken zijn hier wonderwel goed verwarmd.

Hans bij de overdekte markt Häkiniemi

's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij het trendy Mecca restaurant. Redelijk duur, maar erg goed eten. En daarna gezellig stappen en de avond eindigde in DTM (Don't Tell Mama), de grootste homo-discotheek van Scandinavië.

Zondag sneeuwde het dus volop, dus weer voor een museum. Het prachtige gebouw van het museum van moderne kunst, oftewel Kiasma, ligt vlakbij het Centraal Station aan de Mannerheimintie. Gustaf Mannerheim is de beroemde maarschalk die Helsinki in 1919 van de Russische bezetter bevrijdt en vrede brengt in de twee jaar daarvoor onafhankelijk geworden republiek Finland. Een imposant standbeeld van Mannerheim te paard prijkt dan ook aan deze belangrijke straat in Helsinki en er is veel gedoe geweest over het moderne museum dat naast "onze Mannerheim" zou moeten verschijnen. Nu het resultaat eenmaal zichtbaar is, maalt daar echter niemand meer om.

Hans en Mannerheim

In het Kiasma (www.kiasma.fi) was toevallig de laatste dag van de tentoonstelling van de vier genomineerden voor de jaarlijkse verkiezing van de Finse kunstenaar van het jaar. Wij hadden zo onze voorkeur voor wie het worden moest. Het gebouw is echter zeker zo indrukwekkend als de geëxposeerde kunst.

Na de hogere kunsten, was het weer tijd voor het wat banalere werk: dineren bij de Seahorse. Een restaurant vlakbij mijn appartement, waar je in vijftiger jaren sfeer kunt genieten van flinke porties traditioneel Finse lekkernijen, zoals daar zijn: gebakken (verse) haring met rode biet en aardappelpuree, rendierbiefstuk, "geschmack" en gevulde koolrolletjes (zijn eigenlijk Russisch, maar goed). Ik beloof bij deze plechtig dat ik iedereen die mij bezoekt, mee zal nemen naar dit restaurant. Je weet pas echt wat Finland is als je hier hebt gegeten.

Kerst in Helsinki... of toch in Nederland

We zijn alweer in de derde week van 2007 en je hebt even geen blog gezien. Er is namelijk een kleine ramp gepasseerd gedurende de jaarwisseling. Nee, ik ben niet getroffen door een Finse vuurpijl, die ze hier in de Nieuwjaarsnacht nogal onbesuisd vanuit hun dronken handen de lucht in schieten, maar de harde schijf van mijn computer is gecrasht.

Inmiddels is die schade hersteld (een hersteloperatie die me ruim 200 euro heeft gekost), maar al het beeldmateriaal dat ik voor deze blog had verzameld is daarmee ook verdwenen. Alleen wat nog op mijn fototoestel stond is gered, want sukkel die ik ben, ik heb natuurlijk geen back-up gemaakt van mijn harde schijf. Dus niet alleen de foto's van de laatste twee jaar vakanties en wat archiefmateriaal is weg, maar ook de hele muziekbibliotheek van mijn i-Pod, drie jaar e-mails die ik zorgvuldig had gearchiveerd (met allerlei passwords van on-line diensten), etc. etc. Nou ik heb mijn les wel geleerd en ga een tweede harde schijf kopen. En back-ups maken natuurlijk.

Ik had dus een leuke blog in voorbereiding over de kerstverlichting in Helsinki - het is hier zo donker dat mensen wild zijn op alles wat licht geeft geloof ik -, maar helaas... Gelukkig hadden ze in Nederland ook kerstverlichting en wel in het Noord-Hollandse Den Ilp. Als schrale troost een kleine impressie van al die lelijkheid:




De kitsch van de weduwes Heijboer viel beter in de smaak.

Ber en Hannie vonden het echt heeeeel leuk.....

De Kerst hebben we dus doorgebracht in Nederland. Eerst op Kerstavond naar onze vrienden Margriet en Ignacio in Monnickendam. Samen met Hannie hebben we daar de aanloop naar de Kerst gevierd, met uiteraard veel eten, drank, muziek en dans, waarvan hieronder enkele toonbare foto's. En waar we ook al een beetje Margriets verjaardag vierden (eigenlijk op Tweede Kerstdag), met cadeautjes uit Helsinki.

Kommetjes van Iittala, waarvan Hannie even de echtheid controleert.

En dan op Tweede Kerstdag met de hele familie (22 man in totaal) naar het Kerstcircus in Carré

En niet alleen mijn jongste nichtjes, Mirte en Bente hebben ervan genoten.

Na het circus terug naar het appartement van oom Teko en oom Ber voor een andere jaarlijkse traditie, het "take-your-own" Kerstdiner. Eigenlijk een Van der Stegen-traditie, maar dit jaar uitgebreid met de Verheijens dus, en Hannie!.