Helsinki als toerist

Deze pagina dient slechts om je over te halen naar deze stad te komen, mocht je er nog steeds niet van overtuigd zijn dat Helsinki heus wel het nodige moois te bieden heeft. Ik zal volstaan met korte toelichtingen, want iedere gids of internetsite over Helsinki kan je meer vertellen over wat er op deze toeristische plaatjes staat.


Het beroemde centraal station van Helsinki.

Met daartegenover het lelijke, maar ook weer mooie Sokos Hotel



Naast het centraal station, het Nationaal Theater.



Art-deco elementen in de architectuur

Via de Esplanade, zeg maar de PC Hooftstraat van Helsinki, maar dan met een mooie flaneerboulevard in het midden, loop je richting Kauppatori, oftewel het Marktplein.

Aan de Esplanade ligt onder meer het prachtige, enige vijfsterrenhotel van Helsinki, Hotel Kamp, waar alle beroemde gasten verblijven.

Weet u nog: Jackie Kennedy maakte het merk in de jaren zeventig beroemd. Het is er nog steeds! Hipper en bekender dan ooit en ze hebben wel twee grote winkels langs de Esplanade.

Je komt dan ook nog langs Kapelli, een paleisje van hout uit 1867 met een glazen veranda, vroeger heftig gefrequenteerd door de beroemdste Fin aller tijden, de componist Jean Sibelius.

Om vervolgens inderdaad het marktplein te bereiken, waar je dagelijks verse vis (20 soorten verschillend geprepareerde haringen), groente, fruit, maar ook het gebruikelijk souveniergebeuren vindt.

En waaraan ook het oude Presidentiële Paleis ligt.

Beroemde kerken bepalen hier het centrale beeld van Helsinki. De Lutherse Domkerk aan het Senaatsplein (Senatintori in het Fins) en...

... de Russisch-orthodoxe Uspenski kathedraal uit 1868.


En zo kan ik nog uren doorgaan, maar daar heb je goede websites en reisgidsen voor.

Mijn buurt

Ik woon in Ullanlinna (of Ulrikasborg in het Zweeds) een buurt met veel ambassades, chique antiekzaken, dure mode- en designwinkels en trendy restaurants en bars. Het is een oude gezellige wijk, met straten van kinderkopjes en gebouwen in verschillende pasteltinten.

Als je naar het noorden loopt richting centrum van de stad kom je eerst langs de Johanneskirkku, de grootste kerk van Helsinki. Het is Evangelisch Lutherse kerk, van het geloof dat 90 procent actief of passief belijdt. De kerk wordt veel gebruikt voor trouwerijen, maar ook voor minder religieuze zaken als klassieke concerten.

Tegenover de kerk ligt een gebouw met een wat wulpse uitstraling. Ach zo'n homo-man van 45 alleen in het hoge Noorden is al gauw tevreden, ook al is deze verleiding wel van erg platonische aard.

En naast dat gebouw het Finse Design Museum, met momenteel een Mexico tentoonstelling en het resultaat van een heel aardige internationale ontwerpwedstrijd voor (hals)kettingen, die alle opgedragen moeten zijn aan een idool.

Tegenover het museum stopt de dichtstbijzijnde tram en - toeval of niet - ook hier stopt lijn 10 vlak voor mijn huis, zoals in Amsterdam.

Loop je hier door de buurt dan valt je behalve de art-deco architectuur ook de vele torentjes aan de gebouwen op: korte stompe, lange spitse, hoge grote...

Loop je richting het zuiden, dan ga je richting zee. Je komt eerst langs een mooi pleintje, waar het beroemde Sea Horse restaurant ligt, een oude marinierskroeg, die nu volgens de kok van het enige twee-sterrenrestaurant in Helsinki, een typisch traditioneel Finse topschotel biedt met grote porties. Moet het nog steeds uitproberen.

Even verder door, nader je al de boulevard langs de zee. Er liggen wederom prachtige statige 19de en begin 20-eeuwse panden langs de zeeweg.

De bootjes liggen al een tijdje op het droge, ter bescherming van de vorst die echter nog maar niet door wil zetten.


Normaal gesproken bevriest hier de zee en kun je te voet naar de eilandjes lopen, maar misschien nog een maandje (of twee) wachten.

Als je dan langs de zee weer terug naar het noorden loopt, kom je langs het mooiste park hier in de buurt, het Kaivopuisto.

En dan verder langs de zee richting noorden, kom je vanzelf in de haven in het centrum van de stad hier op foto's in oktober toen de jaarlijkse binnenkomst van de haringvloot gevierd werd en Ber hier ook was tijdens de "pre-visit week".

Het pand waar ik woon

Ik woon dus in de Jääkärinkatu, hetgeen zoiets betekent als Mariniersstraat. Het is dan ook maar vijf minuten lopen van zee. Op nummer 4b, in een oude machinefabriek uit 1876, G.W. Sohlberg genaamd. Tussen 1885 en 1979 was de fabriek in dit pand gehuisvest. Het bedrijf bestaat nog steeds onder de naam GWS Group en is nu een producent van machines voor de high-tech industrie of zoiets (als je echt meer wilt weten zie www.gws.fi). Sinds kort hangt er een plaquette op mijn pand die deze feiten memoreert.

Het pand is pas gerenoveerd en bevat nu een dertigtal appartementen. Nummer 4 heeft een centrale ingang (het donkerrode deel op de foto links). Linksaf ga je naar 4a, en rechts naar 4b, het gedeelte waar ik woon.

Binnen, meteen rechts, hangt een bord met de namen van alle bewoners. Met van die lekkere ouderwetse plastic letters op zwart vilt geplakt, en glas ervoor zoals je ziet.

Het heeft even geduurd, maar na een week of zes is het ze gelukt om mijn naam goed gespeld te krijgen op dit bord en op de brievenbus van mijn voordeur, die je bereikt na 8 trappen lopen of via de lift naar de vierde etage.

Gaan we weer naar buiten, krijg je een compleet straatbeeld. Mijn slaapkamer ligt aan de straatkant. De woonkamer aan de binnenplaats. De straat loopt behoorlijk omhoog.

Mijn eerste week in Helsinki

Toch maar overgeschakeld op blogger. Die Space van MSN beviel me niet zo. Gevolg is wel dat ik nu even terug moet in de tijd. Mijn eerste week in Helsinki viel ik met de neus in de boter. Of in de sneeuw eigenlijk. Van 25 graden in Mexico rechtstreeks naar Finland, waar het toen al zo'n min tien was en de eerste 10 centimeter sneeuw viel. Het was een nogal abrupte overgang. Heb ook minstens twee weken last gehad van een jetlag. En dat in een bijna leeg appartement.

Zo zag het appartement eruit toen we (ja Ber komt ook hier wonen hoor) besloten het te huren. Dat was in de eerste week van oktober tijdens mijn zogenoemde pre-visit week. Samen met mijn "inburgeringsdame" hebben we toen een stuk of zes/zeven appartementen bezocht, waarvan dit verreweg de mooiste was. Ook de duurste trouwens, maar ja, Nokia betaalt twee derde van de huur, dus... Een verbouwproject in een oude fabriek uit 1927. Ruim 100 vierkante meter en drie kamers en lekker centraal in de stad gelegen, dus wat wil je nog meer. Bovendien werd mij verzekerd dat het voor mijn startdatum zou worden opgeleverd. En wat schetste mijn verbazing: in Finland houden bouwers zich kennelijk nog aan planningen.

Zo zag het eruit toen ik erin trok. En zowaar de stoelen die ik tijdens mijn pre-visit week had besteld, werden op 31 oktober geleverd, tegelijkertijd met de twee kubieke meter persoonlijke spullen die ik op kosten van Nokia mocht laten overvliegen uit Amsterdam. Ik had voornamelijk voor kleren gekozen om die koude winter te kunnen doorstaan, maar had toch ook wat dingen meegenomen die me dierbaar zijn en me direct "thuis" zouden doen voelen. En samen met wat Mexicaanse souvenirs zorgde dat toch nog voor wat sfeer in dat lege appartement.

En de keuken was al compleet ingericht, wat wel handig was. Met de meegebrachte pannen, serviesgoed en bestek kon ik in ieder geval meteen koken.

En zoals je ziet, had ik de Alko, de Finse staatswinkels waar je je alcohol moet kopen, ook zo gevonden. Die is dan ook maar één straat verderop.

Verder had ik al een sauna! Bijna ieder huis/appartement heeft z'n eigen sauna in Finland, of als het niet anders kan, een gezamenlijke sauna in de kelder of zo. Maar ik heb dus m'n eigen sauna. Maar dan wel geen bad, want dat is hier minder belangrijk. Het heeft trouwens wel ongeveer vier weken geduurd voordat ik hem voor het eerst gebruikt heb. Niet omdat het zo ingewikkeld was, maar ik kon de Finse handleiding niet lezen, dus heb toch maar eerst op de persoonlijke uitleg gewacht.

Voor de rest was het hele appartement nogal leeg, dus maar een beetje improviseren her en der.

De tv, natuurlijk meteen gekocht, moest even op het saunabankje. En kijken op de kussens, want de bank was er nog niet!

Het computerscherm op twee koffers, de muis op een eetkamerstoel, de kantoorspullen op de grond.

Het bed kon nog niet geleverd worden, dus kreeg ik tijdelijk een vervangbed. Het schemerlampje en de wekker konden wel op vierde eetkamerstoel, want die eettafel komt voorlopig toch nog niet.

En in de gang laat ik het beschermende karton nog maar even liggen, eerst nog een mat kopen!